On the road again... czyli tytułem wstępu

Stało się. Jeśli śnieżyca nie zmiecie mojego Tupolewa (a nie zmiecie, bo radzieckie maszyny nawet Aerofłot usunął ze swej floty powietrznej), to za dwa dni o tej porze będę już w Taszkencie – stolicy Uzbekistanu. W ten sposób swoje zwieńczenie znajdą ponad półrocze starania, by nie rzec walka, o ten wyjazd a ja zostanę taszkentczykiem* – mieszkańcem Taszkentu.

Niniejszy blog stanie się, mam nadzieję, platformą wymiany informacji między mną a Wami – drodzy przyjaciele, znajomi i przypadkowi czytelnicy. Zapraszam żywo do komentowania!

Ktoś zapyta (na pewno nikt, kto mnie zna ;) ): dlaczego jedziesz do Uzbekistanu, przecież jest tyle możliwości wyjazdu na Zachód? Odpowiem grafomańsko: bo uwielbiam wolność! A tę można znaleźć jedynie na Wschodzie (przyznaję: jako obcokrajowiec, rzadziej jako obywatel takiego wschodniego państwa). Jest to bardzo istotne, bo oprócz nauki zamierzam przez najbliższych kilka miesięcy oddawać się również mojej największej pasji – podróżowaniu a planów jest sporo – mniej i bardziej ambitnych (zasada „co rok - to rekord” również została uwzględniona). Poza tym, czyż wyjazd do Uzbekistanu nie wpisuje się znakomicie w hasło „Jakże piękny jest nasz Związek Radziecki?”, które towarzyszy mi w różnych wyjazdach od samego początku, choć wysłowione zostało dopiero w kanionie rzeki Tartar w Górskim Karabachu w 2008 roku.**

Czas przytoczyć kilka faktów dotyczących wyjazdu:

• Mój wyjazd ma charakter edukacyjny i odbywa się w ramach programu Erasmus Mundus External Cooperation Window Lot 9 organizującego współpracę państw Unii Europejskiej i Azji Centralnej na niwie szkolnictwa wyższego.
• Swoje stypendium będę odbywał na Westminster International University in Tashkent, który jest filią brytyjskiego University of Westminster. Chociażby z tego względu zajęcia są prowadzone w lengłidżu.
• Składałem wniosek o odbycie stypendium na kierunku „Commercial law” – niestety okazało się to niemożliwe, albowiem takowy nie powstał. Zaproponowano mi w zamian „International business and management” – zgodziłem się (a miałem wybór?), choć „handlówka” kręci mnie zdecydowanie bardziej.

Z formalności wszystko, co było do załatwienia na miejscu, wydaje się załatwione: wiza w paszporcie jest, rezerwacja lotu jest, ubezpieczenie jest itd. Obecnie trwa pakowanie plecaków, tak by jak najlepiej wypełnić limit bagażu głównego i podręcznego narzucany przez linie lotnicze (i jak tu się nie zgodzić z Cejrowskim, że do obliczania limitu wagowego winno się brać wagę pasażera i jego bagażu – a jak to by mobilizowało, by przejść na dietę…). Co ważne: miejsce na namiot wygospodarowane – ergo będą kolejne materiały promocyjne dla Seraka :P

Tak więc w poniedziałek, 5 stycznia br. o godzinie 13:15 winienem z Ławicy wznieść się w przestworza, by z przystankami na Okęciu i Szeremietiewie-2 po 9h 50 min. lotu osiągnąć port lotniczy Wastoczny w Taszkencie.

A teraz, żeby zachęcić Was do aktywności na mym blogu, podrzucam małą zagadkę-ciekawostkę (może nie ostatnią ;) ). Pytanie: Uzbekistan i jedno z europejskich mini-państw mają pewną wspólną, wyjątkową w skali świata, cechę dotyczącą ich położenia. O jakie mini-państwo chodzi i na podstawie jakiego kryterium można wyróżnić te dwa państwa?

Żegnam się tradycyjnym "spławikordem" - idealnym w takich sytuacjach.

---

* Nazwa zatwierdzona przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju: Nazwy państw, ich stolic i mieszkańców, 2007, *.pdf, str. 45.

** Żeby poczuć troszkę klimat Wscodu odsyłam do mego albumu na Picasie: http://picasaweb.google.pl/tow.jablona

---

Post Scriptum: Tak, jak za muzyką country nie przepadam, tak ten kawałek uwielbiam: :D