Zapiski z podróży…

Słupca – Września, pociąg osobowy relacji Konin – Poznań, ok. godz. 10:20

Ciężka noc – pakownaie a la last minute panic do prawie 3 nad ranem, potem coś sen nie chciał nawiedzić, nigdy tak nie miałem… Budzik nastawiony na 6:30 (był bowiem plan, by jechać do Poznania pociągiem o 7:52) w chwili, gdy tylko zadzwonił został przestawiony na 8:30 (pojadę sobie o 10:01).
Dworzec PKP Słupca – zaskakująco dużo ludzi – uświadamiam sobie, jest 5 stycznia, wiara wraca na uczelnie po przerwie bożonarodzeniowo-noworocznej… Wracają wspomnienia – to z tego miejsca, w którym się znajduję rozpoczynały się dla mnie wszelkie dalsze eskapady. Myślami wędruję do 2006 roku, gdy stałem (tyle że na innym peronie) razem z Anią, Kingą i Czajolem, oczekując pociągu do Warszawy, a tam dalej na wschód, ostatecznie aż do dalekiego Yangshuo. Pociągiem z Poznania jechał już lekko „wczorajszy” Sokół a w Koninie dosiadł się Lokus ze swoim alternatywnie spakowanym plecakiem i piersióweczką podłej w smaku miedzianki :) 2007 i 2008 roku, to już wyjazdy najpierw do Poznania, a dalej na południe przez Bałkany i Turcję na Zakaukazie. W obu przypadkach podobne odczucia jak teraz – co to będzie, co przyniosą najbliższe godziny, dni, tygodnie…

Warszawa, Port Lotniczy im. Fryderyka Chopina, godz. 15:00

Pierwszy lot rejsowym samolotem za mną. Nie taki diabeł straszny :) Wszędzie za rączkę prowadzą i jest bomba. Sam przelot super – choć szkoda, że miejsce nie przy oknie :/ Z drugiej strony miejsce jakby w klasie VIP, bo siedziałem ramię w ramię z europosłem Marcinem Libickim :) Małe zaniepokojenie na lotnisku w Warszawie wywołane faktem, iż nie dostrzegłem mojego plecaka na wózku bagażowym, pogłębiona komunikatem, iż w Poznaniu popsuła się taśma transmisyjna bagaży, choć miało to miejsce jakieś 20 minut po mojej odprawie, a więc winno być wszystko oki. No nic zobaczy się w Taszkencie, czy plecak dotarł…
Jeszcze 10 min. i otworzą mój gate na Moskwę :)

Taszkent, Westminster University in Tashkent, godz. 14:05 czasu miejscowego

Lot Moskwy przebiegał mega-gładko i przyjemnie, miałem miłego sąsiada – Polaka, który pracuje w Moskwie. Troszkę porozmawialiśmy o życiu w rosyjskiej stolicy a szczególnie o słynnych problemach transportowych. W Moskwie szybka przesiadka na samolot do Taszkentu – byłem ostatnim odprawionym pasażerem, bo Warszawa miała lekki poślizg – i dalej w drogę. W samolocie troszkę się zdrzemnąłem i po 4 godzinach lotu byłem na miejscu. Budynek portu lotniczego w Taszkencie nie wygląda zbyt okazale – robi się „wschodni standardzik” – to, co lubię :) Bagaż mój szczęśliwie doleciał i jak się okazało przy odprawie celnej nie byłem jedynym Polakiem na pokładzie samolotu z Moskwy. Z lotniska odebrał mnie jeden ze studentów – zawiózł do akademików Westminstera i tam przydzielono mi pokój. W pokoju mieszka jeszcze młody Uzbek, ale na chwilę obecną go nie ma, bo wyjechał na wakacje. Długo nie mogłem zasnąć – nie wiem czy to wina tego, że przez ostatnie trzy dni w Polsce chodziłem spać w przedziale 3 – 5 nad ranem, czy nowego miejsca. Zasnąłem dopiero nad ranem, ale zaraz obudziło mnie słońce wdzierające się przez okno. Ostatecznie powylegiwałem się do blisko 13 i pojechałem na Uniwersytet. Najpierw jednak obmienić diengi- poleciałem szybko na bazar, był tam kantor, ale jak podszedłem do okienka, natychmiast skaptowała mnie babuszka kusząc lepszym kursem. Mając w pamięci rady Martyny, Olgi i Tomka postanowiłem wymienić kasę u niej. Za 60 USD dostałem taki plik kasy, że nie byłem w stanie tego pomieścić w portfelu… Przydałaby się chyba denominacja i wprowadzenie bilonu :) A teraz korzystając z chwili oddechu przed spotkaniem z dziekanem, który gdzieś wyszedł oraz darmowego dostępu od Netu na uczelni sobie piszę.